Mgielnie

                           zdjęcie nazumi13 

         Późna jesień ma swe uroki.  Nawet jej ciepłe barwy nie znikają doszczętnie, choć lodowata ręka zaprasza już gestem do królestwa szarości i chłodu.           

    Piję wodę z brudnej kałuży. Mój szorstki język zatapia się w błocie, w którym nuża się księżyc, a krople deszczu wystukują nagrobną kołysankę. I wszystko w mżawce zamiera i mże w ostatecznej ułudzie. Jak opadły liść przemokłem już do suchej nitki, ale to zwierzę we mnie o tym nie wie i wciąż czegoś szuka. Księżyc ma smak złotej rybki. Rozpływa się na złorzeczących wargach. Szukam go nawykowo, bo w deszczu i we mgle znika, ale kiedyś tu był. 

     Nie bój się, nie skoczę ci do gardła. Przecież nie jestem człowiekiem. Tylko już więcej nie mów do mnie: Du bist Untermensch!