Głębokie zanurzenie

   Od rana zanurzony jestem w muzyce Bacha. Słucham z wypożyczonej płyty moich ulubionych sonat na skrzypce i klawesyn w transkrypcji na wiolonczelę piccolo, której towarzyszą naprzemian klawesyn i pozytyw, i wiolonczela/viola da gamba. Płyta ta nie miała jakiejś entuzjastycznej recenzji w BBC Music, ale Włosi grają świetnie. Recenzent wspomina o nazbyt swobodnym czasem frazowaniu, które nazywa samowolnym, ale mnie ono nie przeszkadza. Inna rzecz, to pewna egzotyka takich transkrypcji.  Brzmienie znacznie różni się od znanego i oswojonego. Wyznam, że nie chce mi się czytać, jak muzycy takie praktyki uzasadniają, jednak słucham tych utworów z przyjemnością, pamiętając o tym jak pięknie wykorzystywał czasem Bach wiolonczelę piccolo w ariach z kantat. 

      Niestety nie mam spokoju. Wiatr otworzył okno, które niemal zmiażdżyło książki leżące na parapecie, te spadły i przycięły kable wyłączając laptop, który dość długo musiałem reanimować. Kiedy już z tym skończyłem, okazało się, że kolumny odtwarzające muzykę co pewien czas się wyłączały. W końcu odkryłem, że jedna była przez upadek książek częściowo odłączona. Była to więc niejako kontynuacja udręki poprzedniego dnia, kiedy grad płyt zwalił mi się z półki na głowę. Sporządziłem bilans strat materialnych, które okazały się zadziwiająco niewielkie jak na podobne tsunami i pomyślałem jak muszą czuć się ludzie, którym walą się na głowę sufity bombardowanych mieszkań. Było to więc szczęście w nieszczęściu, ale okazało się, że w tym kataklizmie zniszczeniu uległo CD, które najbardziej podziwiałem i lubiłem. To jedno akurat!  Oczywiście pomyślałem od razu, że są jednak większe nieszczęścia i że nie mogę się zadręczać stratą pięknego przedmiotu, która jest niczym w porównaniu z utratą zdrowia, życia, albo najbliższych. Mój brat miał wczoraj niepokojącą operację, a najbliższa osoba mojego przyjaciela,delikatna i miła osoba, jest poważnie chora i nie wiadomo, co jeszcze przyniesie ta wiosna.  Kruche jest ludzkie życie...

    Patrząc na to z innej perspektywy taka destrukcja uświadamia, jak wszystkie rzeczy są ze sobą powiązane. Jest nawet coś fascynującego w wyobrażeniu gwałtowności podobnych zdarzeń. Poeta i epikurejczyk Lukrecjusz podziwiał z tego powodu potęgę Natury.

   Zaraz po uporaniu się z oknem - jego domknięcie wymagało użycia sporej siły - kiedy już spokojnie zabrałem się do słuchania muzyki, nagły atak kaszlu o mało mnie nie udusił. Lekarz, który pokazał mi jak wyglądają moje zwłókniałe płuca na zdjęciu (omal nie wykrzyknął na jego widok) polecił mi zrobienie tomografii, ale na to niestety długo się czeka. 

      Sonaty Bacha w tej transkrypcji są chwilami nieco bizarre. Jednak złości mnie to w sposób umiarkowany, ponieważ nie dotyczy części kontemplacyjnych, a jedynie typowej bachowskiej rąbanki. Wiolonczela piccolo ma brzmienie bardziej zbliżone do skrzypiec i mniej głębokie od wiolonczeli, ale nie pozbawia go to szlachetności. Poza tym znam kilkanaście wykonań tych sonat, więc transkrypcje siłą rzeczy brzmią niekiedy dziwnie...Robi się je najczęściej, żeby poszerzyć ubogi repertuar utworów na dany instrument, a potem dorabia do tego pewną ideologię. Jednak zdarza się, jak w tym wypadku, że inna szata brzmieniowa pozwala odkryć w dobrze znanej muzyce rzeczy wcześniej niezauważane, a godne uwagi.