Smutny powrót

    Tak się nieoczekiwanie ułożył dzień, że byłem dzisiaj na Pradze u osoby nieuleczalnie chorej, która jutro ma trafić do szpitala. Ten niezwykle pogodny i serdeczny człowiek, który w prosty sposób potrafił cieszyć się życiem, dosłownie kilka dni temu dowiedział się, że jest chory. Nie mógł już prawie chodzić i cierpiał na zanik mięśni, a jeszcze kilka tygodni wcześniej pędził przez miasto na rowerze. Ktoś mu poradził, żeby poszedł do lekarza, bo pewnie nigdy nie miał tego w zwyczaju. Widywałem go w ostatnim czasie dość często i nic nie zapowiadało nieszczęścia. Zawiozłem mu obiad przygotowamy dla niego przez jego przyjaciela, który nie mógł tego zrobić. 

      Nieszczęśnik ugościł mnie przez chwilę muzyką, którą podziwia i lubi, graną bardzo głośno, chcąc mi  zaprezentować moc i precyzję swego muzycznego sprzętu, a potem powiedział "Smutno to wszystko zostawić." 

    Jego była żona zaopiekuje się psem. Starałem się go jak mogłem podnieść na duchu, co dla mnie, ze względu na pewną niekomunikatywność, nigdy nie jest łatwe. Zaczął mówić, że najgorszemu wrogowi czegoś takiego nie życzy i że nie spodziewał się, że go to kiedykolwiek spotka. Miał jeszcze szczątkową nadzieję, że  może da się chociaż trochę uleczyć jego nieuleczalną chorobę, bo chciałby jeszcze pożyć. Zapewniłem go, że  m o ż e  się uda, jeśli szybko rozpoczną leczenie. Diagnoza brzmi wprawdzie jak wyrok, skazujący nie tak po prostu na śmierć, ale też na cierpienie, jednak kilka lat może jeszcze udałoby się...Jednak, choć miał trzy żony, jest zupełnie sam. 

      Po drodze do tramwaju spytałem AI, czy można wyleczyć statystycznie nieuleczalną chorobę. Tak, to się zdarza - napisała - ale rzadko i nie wiadomo jak interpretować słowo wyleczenie...

     "Marzyciel i idealista" Tagore po śmierci  swej znajomej  napisał w "Myślach ostatnich" , że nie trudno się człowiekowi wyrzec tego, czemu nie przypisuje wartości. Jednak nie należy zohydzać tego, czego się pragnie, ale mieć nadksiążeczka zsem jednak ta nadzieją wystawiona bywa na najwyższą próbę. "Tylko dlatego, że zamknęliśmy drogę do wewnętrznego świata wolności, świat zewnętrzny stał się bezwzględny w egzekwowaniu zapłaty...Wszystkie okaleczone prawdy są złe. Są bolesne, gdyż ukazują coś, czego dać nie mogą. Śmierć  nas nie krzywdzi, choroba zaś tak, bo choć nieustannie przypomina o zdrowiu, to jednocześnie je odbiera". 

      Nie wiem, czy spotkam jeszcze kiedyś tego mojego znajomego, ale i tak było to pożegnanie. W takich sytuacjach odsuwa się od siebie abstrakcyjne myśli, ponieważ w innym człowieku widzi się drugiego siebie. Współczucie znaczy w nich więcej niż rozumienie. Całkiem przypadkiem zajrzałem do księgarni, której od dawna nie odwiedzam i tam wpadła mi w ręce ta niewielka książeczka, a przytoczone tu słowa odnoszę bardziej do siebie niż do kogokolwiek innego...