Wyznanie Nadziei

   jestem matką głupich

   umieram ostatnia

   jako cnota bujam w obłokach

   obok wiary i miłości 

   to dla mnie idą 

   na śmierć po kolei 

   żołnierze i poeci 

   a sarenka 

   wydaje ostatnie tchnienie 

   w potrzasku nocy

   dobrze że nie wiesz Narcyzie

   jak mi brakuje siebie samej

   i jak za sobą tęsknię 

   za odrobiną siebie

   w rozstrzaskanym lustrze

   kiedy mrok zasnuwa me oczy

   a złomowisko skał 

   przygniata głowę

   kiedy nie ma mnie już

   dla mnie samej 

   gdybym tak siebie nie kochała

   byłoby mi łatwiej żyć 

   i schodzić w otchłań Hadesu