Senność

        
                                                               zdjęcie nazumi13

                 To mój utwór z 2018 r.  Chciałem go wyrzucić. 

                                       

                            Zamieściłem na Facebooku i Odziu dał komentarz jakiś, że piękne

                       słowa, tylko dlaczego tak czepiasz się tej jesieni...Napisałem, że 

                       jestem chory i mam dużo pracy ze studentami.  

                             Ponieważ cierpię na depresję, tak zwana depresja jesienna

                       (wytwór ignorancji dziennikarzy radiowych)  zwykle mnie omija.  

                       Groźna jest dla mnie wiosna, która budzi we mnie instynkt samobójcy.  

                       Jesień, melancholia, bezlistne drzewa, ciemne chmury, wiatr i deszcz, 

                       są dla mnie prawdziwym ukojeniem.  Jako zwierzę jestem ciepłolubny 

                       i nie znoszę ciężkich ubrań, ale jako istota ludzka, czująca się nieledwie 

                       cieniem, przynajmniej nie kontrastuję z otoczeniem.  Jak liście przecież 

                       jesteśmy...

                             Czy łatwo samotnie mrzeć, kiedy wszystko budzi się do życia? 

                       Najbardziej przejmująca z wszystkich kantat Bacha ukazuje świeżo

                       rozkopany wiosną grób, czuje się zapach ziemi, śpiewają słodko ptaki. 

                       Aż do mdłości...

                             Skąd więc ta jesień?  Dlaczego ciągnę ją za warkocz jak niegrzeczny

                       chłopiec?   Najwyraźniej chodzi tu o tzw. jesień życia - nie zimę jeszcze,

                       jak w starości, ale porę, w której świadomość kresu życia nie jest już,

                       jak dawniej, czymś mglistym. 

                             Nie tak dawno kupiłem dwie nowe książki japońskich pisarzy. 

                       Jedna z nich porusza jeden z ulubionych ich tematów - samobójstwo. 

                       Pisałem już kiedyś, że pięciu spośród największych japońskich 

                       pisarzy XX wieku zakończyło w ten sposób życie, za co Facebook 

                       ukarał mnie za "propagowanie samobójstwa" ;-)   Jej autor, 

                       Masahiko Shimada zbliża się do dziewięćdziesiątki i chyba nie

                       zamierza rozstawać się z życiem.  "Powieść "Wyrok śmierci na

                       życzenie" to zapis ostatniego tygodnia życia człowieka, który

                       z rozmysłem, wykorzystując przysługującą mu wolność decydowania

                       o własnym życiu, wybiera śmierć. Los chce, że jak za dotknięciem

                       czarodziejskiej różdżki jego monotonne, pozbawione większych

                       emocji życie człowieka poczciwego - nabiera rumieńców i rozpędu,

                       obfituje w sensacyjne przygody, o jakich mu się wcześniej nie 

                       śniło."  Chwilowo ją odłożyłem, a czytam "'Dziką gęś" Ogai Mori,

                       z której z kolei taki fragment przytoczono w celach reklamowych:

                       "Nie czuła nawet urazy do Suezo, któremu musiała się oddawać. 

                       A teraz, kiedy poznała jego prawdziwy zawód, nie wstydziła się

                       przynależności do takiego osobnika. Słyszała, że lichwiarze są

                       obrzydliwymi ludźmi, patrzy się na nich z góry, boi się ich, 

                       nienawidzi. Jej ojciec nigdy nie pożyczał pieniędzy, chyba że w

                       lombardzie, a jeśli któryś z urzędników stanowczo odmówił mu

                       żądanej sumy, czuł się zakłopotany i nigdy nie obwiniał tego

                       człowieka za jego upór. W ten sposób Otama dowiedziała się

                       o istnieniu takich strasznych istot, jakimi byli lichwiarze, 

                       zupełnie jak dzieci uczą się bać ogrów i policjantów, ale nie

                       zrobiło to na niej szczególnego wrażenia. Dlaczego więc czuła

                       się tak upokorzona?"  Przeczytałem już nawet pierwsze zdanie...

                       I prześliznąłem się po streszczeniu...To podobno powieść, 

                       która pokazuje jak przypadek decyduje o ludzkim losie.  

                             Mam nadzieję, że znajdę czas i siły, żeby je przeczytać.

                       Na razie wszystko LANGSAM.   

                             "Poruszająca powieść pisarza zwanego "gigantem

                        japońskiej literatury"...Dramatyczne losy młodej dziewczyny

                        z ubogiej rodziny.  "Piękna jak klejnot" Otama, wykorzystywana

                        przez mężczyzn, żyje w ciągłym lęku o przyszłość, marzy

                        o prawdziwej miłości. Jej sytuację symbolizuje tytułowa

                        "Dzika gęś."  

                                 Mori może mnie zaciekawić, a Shimadę 

                        kupiłem ze względu na zniżkę ceny - jeśli mnie znudzi,  

                        bez skrupułów odłożę "Wyrok śmierci..." do przyszłego

                        życia.  Wbrew pozorom książek nie czyta się zawsze dla 

                        przyjemności, co już Gombrowicz zauważył, pisząc, że

                        literatura ma utrudniać życie a nie je ułatwiać.  Ale utrzymane 

                        w duchu hedonizmu reklamy książek bywają na szczęście

                        zwodnicze...

                               Zastanawiam się, czy to wszystko, co chciałem dzisiaj

                       napisać.