Fuga lustrzana

       "To godziny kiedy człowiek jest sam, stanowią 

       różnicę między śmiercią a życiem." 

       (Canetti, Księga przeciw śmierci)

        Czasem tak mi się wydaje.  Nie chcę jednak 

rozwijać tej dość enigmatycznej myśli.  W moim

poczuciu to kontemplacja czyni różnicę między 

życiem a śmiercią.  A kontemplacja możliwa jest

jedynie w samotności, nawet jeśli ta chwila 

samotności ma miejsce podczas koncertu albo w

teatrze, wśród wielu stłoczonych ludzi zajętych

z pozoru przynajmniej estetyczną kontemplacją

i będących pod przemożnym wpływem podobnych 

emocji. 

      Ja zauważam różnicę między życiem a śmiercią

kiedy jestem na skromnym nawet łonie natury,

nocą, albo kiedy w skupieniu słucham muzyki. 

Kontakty z ludźmi nie muszą być jałowe, a przeciwnie, 

mogą nadawać życiu sens,  jednak wywołują też często

złudzenie, że żyjemy.  

      Łatwo można myśl pisarza odwrócić i powiedzieć, 

że to właśnie współodczuwanie, rozumienie innego 

człowieka, działanie dla jakiegoś dobra i miłość, sprawiają, 

że naprawdę odróżniamy życie od śmierci.  Ale aby tak 

było kontakty te nie mogą być jedynie powierzchowne i 

pozbawione esencji.   A o to we współczesnym świecie 

niezwykle trudno.  Zdarza się to jednak i dlatego istnieje 

przyjaźń i głębsze duchowe związki między ludźmi.    

      

      "Wczoraj umarł. Dziś nic już z tego nie pamięta."