Sen o starym zółwiu

       

     Nie widziałem go wcześniej. Patrzył na mnie zmętniałymi 

oczami i od czasu do czasu kiwał głową. 

    - My, żółwie błotne żyjemy o wiele dłużej niż ludzie. - 

wysapał wreszcie. - Ale to niewielka pociecha. Niedługo 

już przestanę odróżniać się od kawałka spróchniałego drzewa. 

Czy chciałbyś osiągnąć stan podobny do mojego?   Jestem

z natury łagodny i nie niepokoję bez powodu innych stworzeń. 

Nigdy nie byłem złośliwy, nie udzielałem pustych obietnic i 

bezużytecznych rad, nie męczyłem nikogo, nie marnowałem bez 

potrzeby energii, ani nie wyśmiewałem się z cudzego nieszczęścia. 

Rzecz jasna musiałem czymś się żywić, a jestem mięsożerny. 

Mniejszą zdobycz połykam w całości, a większą rozgniatam 

szczękami i rozrywam pazurami. -

      - Żyjecie tylko kilkadziesiąt lat. To o wiele dłużej niż pies,

czy kot, ale nie tak długo.  Czy aby nie przesadzasz z tym spokojem ducha? - 

      - Zapomniałeś, że mówię o niezwykłych, magicznych żółwiach, 

a nie o tych naszych kuzynach, które żyją krócej.  Może nie 

jestem wcale żółwiem błotnym, a należę do zupełnie innego gatunku?

Nigdy się tym nie interesowałem! W każdym razie jestem długowieczny. Pochowałem już trzech opatów klasztoru.  Najstarszy z nich

przeżył 99 lat nim wszedł w para-nirwanę.  Mam nadzieję, że 

w następnym żywocie nie będę opatem. To dopiero byłaby 

degradacja! -

     - Ale chciałeś mi coś powiedzieć? -

     - Nie marnuj życia na jałową medytację i próżną rozrywkę, ani na próby zmieniania świata i ludzi.  Nie ma i nigdy nie było żadnego Buddy, a kobiety i chłopcy to tylko pokarm dla samczej żądzy. Spójrz na mnie! Z radością nurzam się w błocie i za nic w świecie nie chciałbym poświęcać życia. - 

     - To, co mam robić? - 

     - Nic... - 

     Po tych słowach żółw oddalił się z mego snu, a ja, ponieważ tak 

niewiele wiem o żółwiach, zajrzałem do Księgi Zhuangzi i 

odnalazłem w niej takie słowa: 

    "Mała wiedza nie dorównuje wielkiej, a krótki żywot długiemu. 

Skąd możemy o tym wiedzieć? Jednodniowy grzyb nie wie, co to 

nów, a co pełnia.  Konik polny nie zna wiosny ani jesieni. To są

krótkie żywoty. 

    Na południe od kraju Cz' u żył żółw ming- ling, którego wiosna 

trwała  pięćset wiosen i tyleż jesieni..."  

    A może ten żółw był jakimś odległym przodkiem Żółwia, którego

spotkałem we śnie?   Wyobrażałem go sobie raczej jako roślinożercę. 

Budda żył podobno zaledwie 80 lat.  Co on mógł wiedzieć o 

życiu?  Medytował o pustce, ale nie doświadczył, czym  ona jest.

Musiałby zapomnieć o wszystkim i roztopić się w nieistnieniu, ale 

wtedy nigdy nie powróciłby do życia wśród ludzi...

    A co o życiu wiedzą gwiezdne Białe karły, Kosmiczna dziura, albo 

Pra - Wybuch?   

     Pozorny spokój starców to często tylko stwardniałe lub znękane serce. Znam młodych ludzi, którzy są mniej egoistyczni, zaborczy, cyniczni, zepsuci, próżni i tragicznie puści od starych. Niektórzy z nich woleliby umrzeć niż żyć dalej tylko dla siebie. Ale są to zwykle zupełnie wyjątkowi ludzie. Zjawiają się na chwilę jak anioły i znikają...

     Człowiek zapuszcza w życiu korzenie nie wiedząc o tym, że 

padnie w końcu jak ścięte drzewo?  Mądrość nie zależy od wieku, choć im dłużej żyjemy i doznajemy w życiu bolesnych przemian, tym potencjalnie możemy być mądrzejsi, a stary człowiek zasługuje na szacunek

i współczucie  w tym bezlitosnym świecie nawet wtedy, kiedy niewiele z życia się nie nauczył...Czy zawsze, to już całkiem  inne pytanie. Ale jeśli życie to cierpienie i choroba, to na współczucie zasluguje zawsze...