Jesienne listki

 

Zdjęcie nazumi13

         Niestety znów zmogło mnie 

przeziębienie i zalał intensywny katar,

 a w dodatku mam rozwiercony przez 

dentystę bolący ząb. Całkiem podobno

go nie zeżarło, ale leczenie jest bez

gwarancji. 

       Nie jest to położenie zbyt komfortowe, 

biorąc pod uwagę, że na dość długo będę 

musiał jutro wyjść z domu. Niestety, leki 

nasenne nie skutkują, więc życie ledwie się 

we mnie tli - oczywiście fizyczne,

nie duchowe. (Na szczęście przydźwigałem 

już sobie zakupy).

       Niemniej uśmiecham się do wszystkich, 

którzy mnie znają i tych, którzy mnie nie znają 

uśmiechem nieco umęczonym, życząc

nie tylko zdrowia.🥀  

      

     Okazuje się, że zna mnie mnóstwo ludzi,

których nigdy nie poznałem.  Wczoraj

zaczepił mnie pewien Jegomość, dość

jeszcze młody ze spiczastą czarną bródką,

która nadawała mu przy łysinie nieco diabelski

wygląd (odsłonił na chwilę maskę) i przekonywał 

mnie, że doskonale się znamy i że wielokrotnie 

ze mną rozmawiał. Odpowiedziałem, że musiało 

to być lata temu, bo sobie tego nie przypominam. 

      Nie, teraz - powiada - Często rozmawiamy.

Pan ma psa i ja mam psa.  Spytałem go, o 

czym rozmawialiśmy - O wędkowaniu, mówi. 

Zdumiona moja sąsiadka, która przystanęła obok, 

postanowiła nie wtrącać się do rozmowy ;-) 

Wyjaśniłem mu, że miałem kota, ale niezbyt go 

to obchodziło.

      Zapomniałem dodać, że w nocy napisałem 

znajomemu z zagranicy, który niepokoi się 

pogróżkami pod swym adresem, że jakiś czas 

temu grożono mi śmiercią (jeśli nie przestanę 

pisać, co zresztą w swoim czasie zgłaszałem 

i skopiowałem, ponieważ grożono mi dwukrotnie).

Chciałem mu zasugerować, żeby tak się nie

przejmował.

     A następnego dnia po południu zjawia 

się ów  Jegomość i pyta z troską, czy nie 

potrzebuję pomocy. Odpowiedziałem, że 

jakoś daję radę, ale go nie znam, bo nigdy

w życiu go nie widziałem. 

     - Ależ doskonale Pan mnie zna! - 

     No i mam już chyba materiał na 

kolejną opowieść  z krainy absurdu ;-)

Jeśli nie zagadkę dla inspektora 

Nezumiego.

     Mój znajomy sfotografował ostatnio 

jesienne listki. Temat niby banalny,

ale zrobił to dość ciekawie. A ja tu trochę 

inaczej...Jednak moje zdjęcia liści

zwykle nie przypominają w żaden 

sposób tego.  Rzadko fotografuję je

pojedynczo - raczej jest to nieposkromiony,

płynący jak rzeka żywioł... 

     Żegnam się więc na chwilę, mam 

nadzieję...