Zapiski myszy polnej i domowej. Fragment LXVIII. Nieprzyjaciel kota

       

     Dano już nie pisałem Zapisków myszy polnej i domowej. Strona, na której je publikowałem była lubiana, ale przestałem jej używać kilka lat temu. Mimo to stale ktoś tam zagląda. Część tych zapisków publikowałem tylko tutaj i przedtem na Bloxie. Nie wiem, czy "przed śmiercią" powinienem się zajmować snuciem takich niestworzonych i pogodnych opowieści. Ale mam nadzieję, że łaskawy Czytelnik mi to daruje. 

                  

        

     Próbowałam pisać poezyje - wyznała moja przyjaciółka Mysz Polna. 

    - A co takiego napisałaś, Myszko? 

    - Zaczęłam tak:

      Zamglony księżyc

      spopielała topola

      nie odnajduję drogi...

     - I co dalej? 

     - Już nic! Nie miałam pomysłu.  

     - Ale to smutne...

     - Tak, mój Znikomku, ale 

mam powód, żeby tak się czuć. 

Tyrania kota. 

     - Koty to przemiłe stworzenia. 

     - Zależy dla kogo. 

     - Pamiętam, że urwał dla zabawy łapki twojej siostrze. Schroniła się w szparze pod schodami i umarła w ciężkich męczarniach. 

    - Tego samego życzę wszystkim kotom. 

    - Ale on tak musi. Taki się urodził. Przyznaj, że bardziej okrutna jest sowa. 

    - Są  tak samo okrutni. Nieprzyjaciel kota jest moim przyjacielem. Modlę się, żeby Pani Ogawa kupiła psa. Ten nekomata przeraża mnie. To zły duch!

    - To on nie żyje? W takim razie nie ma się czego bać. 

    - Podobno to córka pani Ogawy. Po śmierci zmieniła się w kota i jest nie do zniesienia. 

    Redaktor Znikomek zamyślił się. Marek Aureliusz napisał: "Wyobraź sobie mysz polną i domową, i jej strach i obawę". Biedaczka lęka się wszystkiego i chyba rozum jej się pomieszał. Są ludzie, których przeraża poruszanie się gałęzi na wietrze. Jak można życzyć kotu tak źle? 

     Ale Myszka nie czekała na jego odpowiedź. Drżała na całym ciele, a potem czmychnęła. 

     - Pomyślała pewnie, że jestem z kocurem w zmowie. No, ale Japończycy wszędzie widzą duchy. - westchnął.