Nad przepaścią
Zdjęcie nazumi13
Patrzę na zwały chmur
na uskoki światła
nad przepaścią nieba
i na odwieczną noc
bez kresu
w której przepadnę
jak kamień w wodzie
po chwili
nazywanej życiem
Szukaj na tym blogu
Archiwum "Lunymigotliwej" począwszy od roku 2011, jest do wglądu na Dropbox pod linkiem: https://www.dropbox.com/sh/3qxxxesua7k7ug1/AAADUqyd5KLrcxUgHY3fgyApa?dl=0 Utwory z rozszerzeniem. html najlepiej pobrać na komputer i otworzyć w przeglądarce internetowej, bo Dropbox nie uznaje polskich znaków diakrytycznych i strasznie "krzaczy"..."Przechadzki samotnego marzyciela" (lunamigotlowa.blox) należały w ostatnim czasie swego istnienia do stu najchętniej czytanych blogów na Bloxie.
Popularne posty
- Pobierz link
- X
- Inne aplikacje
Piękne i prawdziwe. Nie jest łatwo w takim krótkim utworze zmieścić tak wiele o przemijaniu, ulotności chwili, o nietrwałości życia i nieuchronności śmierci.
OdpowiedzUsuńJa sie nie poddaję, oczekuję od osoby zwącej się Filozofem znacznie więcej.
OdpowiedzUsuńSzczególnie od osoby specjalizującej się w Filozofiach Dalekiego Wschodu.
Stworzyłem was abyście królowali.
Od Filozofa otrzymujemy gotową receptę na pokonanego człowieka.
Mamy byc w życiu najlepszą wersją siebie.
Jedyne co przemija w człowieku to fizyczne ciało.
Skoro żyjemy wiecznie, nie ma nietrwałości życia czy nieuchronności śmierci.
Po prostu cieszmy sie każdym dniem tego doczesnego życia.
Bądźmy najlepsi we wszystkim co robimy.
Zachwycający spektakl nadchodzącego zmroku. Preludium nocy...
OdpowiedzUsuńKażde zdanie, które chcę napisać o poezji Nezumiego wydaje mi się nie takie, zbyt błahe, nie oddające urody Jego wierszy, ich mądrości zamkniętej w przestrzeni słów. Każdy kolejny, wydaje mi się jeszcze piękniejszy - tak jest też z tym właśnie... 🌹
Zapatrzenie poety w to niebo ciemne jak w przepaść niezgłębioną, w której tonie kropla naszego życia, odczytuję jednak inaczej. Widzę skrzydła anioła i srebrne lśnienie ich piór. Za chmurną zasłoną wielkie poruszenie... " (...) w cieniu swych skrzydeł zachowa cię wiecznie, pod Jego pióry uleżysz bezpiecznie".
OdpowiedzUsuńKamień w wodzie nie przepada. Nadal jest (nieprzepadnięty). W wodzie sobie leży tak samo, jak na lądzie. Poza tym jak noc jest odwieczna, to oczywiste, że i bezkresna. Mamroczesz.
OdpowiedzUsuńBasiu, żebyś po tym preludium opery nie napiała. To raczej kwalifikowałoby się na operetkę. Czy Ty czasem czegoś sobie nie chlapnęłas?
OdpowiedzUsuńGeneralnie, Nezumi, to przepadniesz jak wszyscy. Nie jesteś wyjątkiem. A raczej bardem. Podwórkowym. Odnośnie tego utworu, oczywiście (nie innych). No don Kichot dosłownie.
OdpowiedzUsuńmądrość w przestrzeni słów! ;-D Zdecydowanie coś chlapnęłaś
OdpowiedzUsuńAlbo wciągnęłaś. Albo zupełnie nie myślisz.
OdpowiedzUsuńOdziu
OdpowiedzUsuńAle on niczego w tym utworze nie zawarł :-)) to kakofonia zlepków słów opartych na oklepanych schematach .
Ale to Ty niczego w tym utworze nie zobaczyłaś. To się nazywa ślepota intelektualna. Patrzysz, patrzysz i widzisz tylko to, na co pozwalają Twoje zaburzenia afektywne.
UsuńNic, co by zasługiwało na takie peany w tym "czymś" nie ma. Daek zachował zdrowy rozsądek i krytyczne myślenie. Reszta coś wciągnęła.
UsuńOdziu-błazen, skoro ja jestem ślepota :-D
UsuńGoldi, taka z Ciebie poetka jak z koziej d**y trąba, poeta to autor poezji, a nie złośliwych komentarzy. Razem z Dankiem tworzycie zgrany duet, Ty poetka, a on mistyk. Szkoda, że tylko w swoim mniemaniu. 😀
UsuńNezumi,
OdpowiedzUsuńto tak jakbyś występował w cyku, a błazny Ci przyklaskiwały. Upadek Twego umysłu i talentu.
Zdjęcie jest natomiast fantastyczne!! Masz wyczucie co i jak sfotografować.
OdpowiedzUsuńUtwór jest piękny. Ma niesamowity nastrój. Autor zastanawia się kim jesteśmy i dokąd zmierzamy. Co zobaczymy gdy usiłujemy spojrzeć poza krawędź, poza przepaść nieba.
OdpowiedzUsuńLub po zakonczeniu wędrówki na Ziemi. To pytanie stawiają sobie ludzie od dawien dawna. Czy będzie to ciemność, koniec, nic, czy Światło, które zawsze jest.
Często wierzymy, że trafimy do światła, że jak raz powstanie świadomość zdolna do miłości to nigdy nie przestanie istnieć.
Autor w piękny obrazowy sposób ukazuje nam swe mysli na temat ulotności życia, za chmurami nieba widzi bezkresna noc, ale też uskoki światła. Skąd się one biorą.
I jak zwykle u Nezumiego najbardziej nas urzeka tajemniczy nastrój, pełen mroku i ciemnego uroku. ⭐️🌙🌞
Niesamowity nastrój? Nie został w ogóle zbudowany!
UsuńKim jesteśsmy się zastanawia? To nadinterpretacja interpretatora.
Jak od dawna się nad czymś zastanawiamy, tak jak autror - to utwór nie wnosi nic ciekawego i nowego
Jaka miłosć? Gdzie tu jest miłość? - nadinterpretacja.
Obraz? to "coś" to nawet draft nie jest!
Nie ma tu tajemnicy. Zdjecie jest mroczne, owszem.
Mógłbyś sobie darować, to "coś", Nezumi.
Wczoraj spotkał mnie niemały zaszczyt.
OdpowiedzUsuńZnana japońska poetka Inami dała 🤎 przy tym moim utworze...
Znana polska poetka Goldi zjechała to coś bezlitośnie bo jest nic niewarte.
Usuń