Myśli o jesieni
Jak liście jesteśmy
krótkie jest życie
i szybko przemija
i nawet raz nie wejdziesz
do tej samej rzeki
mgły opadają
i słońce prześwieca
ledwo poranek nastał
a już czai się zmierzch
czasem miłość się przyśni
albo krzyk rozpaczy
w otchłani nocy
wszystko popłynie
z bolesnością deszczu
Charon potrąci
strunę Orfeusza
wokół tak pusto
wzbiera jesienna powódź
i tylko łza wyschnięta
uwięzła w oku
Hmm, u mnie jednak znacznie wolniej czas mija, niż opisane przez tego poetę.
OdpowiedzUsuńTym wierszem oczarowałeś mnie na starcie... Przepiękne wzruszające dzień dobry, i smutne... nie może być inaczej...
OdpowiedzUsuńTen jest najcudowniejszy ze wszystkich, które dotąd poznałam. I jeszcze ten o Leśmianie, i jeszcze te wszystkie inne... 🌹
W kolorze green-blue... śliczny z tym sercem...
OdpowiedzUsuńA skoro jesteśmy przy jesieni, to dla urozmaicenia - strofy pewnej poetessy z częstochowy:
OdpowiedzUsuńJesień w pośpiechu rozłożyła
cienie, pomadki, tusz i puder.
Makijaż z wprawą nałożyła,
przeważa czerwień, brąz i rudy.
Zestaw ten dawno polubiła,
jest efektowny i twarzowy - ponadczasowy.
🙂
UsuńU góry trochę pożartowałam, ale wciąż jestem w Twoim wierszu... Przedstawiłeś nasze przemijanie, jego pęd - w przejmujących deszczowomgielnych obrazach. Nostalgia i rzewność zawsze mnie porusza. Ale jest w nim też radosny akcent - miłość powracająca w snach. I bywa, że mamy pewność, iż wcale nie śnimy, że to się dzieje naprawdę. Niech będzie ich jak najwięcej 💖
OdpowiedzUsuńPiękny wiersz, wszystko prawda, choć życie jest bardziej prozaiczne. A jego długości nasza świadomość nie mierzy w wartościach bezwzględnych, tylko w zależnych od tego ile go jeszcze zostało. W młodości nie odczuwa się, że jest krótkie, nikt nie myśli, że może się w każdej chwili skończyć, na starość dopiero uświadamiamy sobie jak szybko minęło to co przeżyliśmy i jak niewiele już zostało.
OdpowiedzUsuńJest prozaiczne, dlatego istnieje też antypoezja, jak u Różewicza i jest przejmująca i prawdziwa.
UsuńMnie raczej bliższa jest obserwacja życia niż poetyczność, ale myśli i obrazy płyną czasem same...
Wszystko na świecie przemija powoli,
OdpowiedzUsuńPamięć o szczęściu, i o tym co boli.
Wszystko przemija, tak chce przeznaczenie,
Lecz jedno zostaje -wspomnienie.
Tego wierszyka "wpisywanego do pamiętników" nauczyła mnie mama. To takie miłe wspomnienie po Niej 🌿
Bardzo miłe. ☘️Ja też nie mam już Mamy, ale żyje we wspomnieniach...Pamiętam Jej ostatnie słowa, jakie słyszałem: "A Ty jak się czujesz?"
Usuń🙂🌿☘️
Usuń