Pani Ogawa o wiktoriańskiej nędzy

               

           

   

    

             "Jeśli jeden człowiek ma wiele rzeczy 

 zbędnych, wielu innym brakuje rzeczy     koniecznych."

            

             (Lew Tołstoj) 

           - "La belle epoque" z taką nostalgią podziwiana pozostawiła wielu mieszkańców Londynu w skrajnym ubóstwie, mimo że często pracowali ponad siły. Kilkadziesiąt tysięcy dzieci zmuszonych zostało do uprawiania prostytucji. Nierówności między bogactwem, a ubóstwem były niewyobrażalne. A mimo to uważano je często za coś naturalnego, podobnie jak wyzysk, który był podstawowym źródłem ich nędzy. Kulturalni ludzie, o ile nie byli socjalistami, nie przejmowali się przyczynami tej tragicznej sytuacji. Charity niewiele mogła pomóc, bo usprawiedliwiała ten stan rzeczy. A ten, kto urodził się w biedzie, umierał zwykle w jeszcze większej...Już czuję, że mnie spytasz, dlaczego mówię o rzeczach tak dobrze znanych, które jednak miały miejsce dawno temu, a dziś żyjemy przecież w innym świecie. - powiedziała Pani Ogawa nalewając herbatę do mojej filiżanki. - Epoka wiktoriańska, konserwatyzm, Ruskin, prerafaelici, powieści Dickensa, akumulacja kapitału, "Manifest komunistyczny", "Położenie klasy robotniczej w Anglii", - wszystko to, co było w tym czasie i wcześniej, wydaje się być zamierzchłe, choć to, że zamierzchłe, to jedno wielkie kłamstwo!  Podobne zdjęcia robiono w latach trzydziestych,  a nawet siedemdziesiątych XX wieku. -  

        Wyszliśmy na spacer. Pani Ogawa ciągnęła ze sobą dwie linki. Na srebrnej prowadziła kota, a na złotej myszkę. Wymagało to od staruszki sporej ekwilibrystyki, ale dla kogoś, kto w młodości był baletnicą nie było niemożliwością.