Chwile w wiosennym ogrodzie

    

    

   

   

      Od rana musiałem załatwiać dość niemiłe sprawy i wyszedłem z domu bardzo wcześnie, ale dotarłem w końcu do ogrodu i buszując w nim zrobiłem trochę zdjęć, wygrzewając się podczas przechadzki na słońcu i naprzemian chowając w cień.       Teraz jest już raczej zimno, coraz bardziej przenikliwie.  Czytam Historię estetyki muzycznej Fubiniego. Nie jest to autor na miarę naszego Tatarkiewicza, który jednak estetyką muzyki stosunkowo mało się interesował. 

   Chwilami nawet książka ta mnie z lekka irytuje, kiedy wydaje mi się, że pominął coś istotnego. Przy tak rozległej wiedzy musiał zrobić to celowo. Ale innej pod ręką nie mam. 

   Ptaki już nieco ucichły i robi się ciemno jak przed zmierzchem. Porobiłem trochę za dużo zdjęć, nie lepszych od tych tutaj, ale na szczęście dwie napotkane osoby "podładowały" mi telefon. Nie mam zegarka i kiedy "gaśnie" bywam trochę zdezorientowany. Było to bardzo miłe. 

    Było wyjątkowo dużo ludzi, niektórzy egzotyczni, jak para  której tożsamości nie udało mi się ustalić - poza tym, że byli z Azji. Cera trochę smagła, a ubiór dość wyrafinowany, a nawet w moim poczuciu piękny. Przede wszystkim jednak robili jako ludzie bardzo miłe wrażenie. Nawet para starszych Anglosasów wydała mi się niezwykle poczciwa. Podobnie jak młode i nie hałaśliwe Włoszki, które śledziły okoliczne wiewiórki ukryte w mroku między splątanymi korzeniami i gałęziami drzew. I samotna, trochę pulchna dziewczyna, która nie robiła zdjęć, ale delektowała się spacerem w zamyśleniu...I sporo innych podobnych iluzji, które sprawiają, że nie trzeba myśleć o niczym poważnym. 

               

   

    + To z jesieni: