Staroświecki wiersz

                          Zdjęcie nazumi13 

       

       Zanim topole odprowadzą mnie 

       w mrok zaświatów 

       chciałbym tu jeszcze pobyć 

       przez krótką chwilę

       nawet jeśli w pragnieniu tym

       byłbym odosobniony

       w pokorze nieistnienia

       jest czasem przekora

       łatwiej jest umrzeć zasnąć 

       niż być kiedy nikt już  

       nie pragnie abyśmy istnieli

       dla innych mara

       ćma która spłonąć musi

       niezauważona

       a jednak pragnie żyć 

       nim lampa zgaśnie 

       lichy heroizm bez bohatera 

       a potem niech rozetrą 

       między palcami pustkę 

       i strzepną popiół 

       i nastanie Czystość 

       sterylna jak śmierć