Przed rozstaniem

     Zastanawiam się, czy pisać tu dalej.  Miejsce to jest trudno dostępne i poszczególne teksty mają niewiele odsłon. Jeden z moich utworów na zlikwidowanym kilka lat temu Bloxie miał ich ponad 50 tysięcy, tu mają od kilkudziesięciu do kilkuset. Nie pojawiają się też prawie komentarze nowych osób. W ostatnim czasie tylko dwie takie osoby tutaj pisały  - jedna dość serdecznie, choć czasem ktoś komentuje jakieś moje stare teksty na zasadzie jakiegoś przypadku. Jak już kiedyś mówiłem - piszę dla przyjaciół, ze świadomością jak niewielu ich mam.  Oczywiście miejsce to może istnieć także beze mnie jako miejsce wymiany poglądów i wirtualnych spotkań. Cieszę się bardzo, że spełnia taką funkcję. 

    Dramatyzm mej sytuacji życiowej sprawia, że nie mogę z optymizmem patrzeć w przyszłość i być może dojdzie niedługo do zagłady mego kulturalnego życia, a może i życia w ogóle, odwlekanej tak długo jedynie siłą mej woli. To być może upośledza w jakiś sposób mą skromną twórczość, a na pewno wpływa na to, że piszę tu ostatnio mniej niż kiedykolwiek przedtem... 

      Byłem częściej krytykowany niż chwalony, ale jedno i drugie wydawało mi się szczere.  Mam poczucie, że to, co przez lata pozostawiałem ma jakąś wartość i nie wprawia mnie w euforię myśl, że zakończy żywot na śmietniku. Przypadkowa nocna rozmowa z pewna osobą, która dość entuzjastycznie wypowiadała się o mej twórczości, uświadomiła mi, że ten entuzjazm już znikł, a może nawet od początku był pozorny.  Nie mogę mu zarzucić braku szczerości, ale być może był złudzeniem tej osoby, którego z jakichś powodów już nie podtrzymuje.  Oczywiście, pisząc nie czuję się zależny od czyichś osądów. Nie chcę jednak tworzyć jakiejś iluzji...

          E. A. Poe może być słusznie 

          uważany za jednego z duchów 

          nawiedzających Lunęmigotliwą.