Grudniowe haiku

       

           

         Łapki na śniegu 

       jak krwawą pieczęć w pustce

       pozostawił kruk

       ❄

       Twarz we mgle lustra

       nie mogła być jej twarzą 

       zbiera okruchy

       ❄

        Zamarzła Echo

        i nie masz już do kogo

        wołać Narcyzie

        ❄

         Lodowy sopel

         utkwił w sercu ale nic

         a nic nie boli

         ...Czasem pisanie idzie jak 

po grudzie a dzień znika zanim 

jeszcze się zaczął.  I nie ma 

nikogo, z kim można byłoby 

pomilczeć.

         Po Szymańskiej czytam 

haiku Miłosza tłumaczone z

przekładów angielskich..."Ale 

wtłaczanie  lotnej treści w sztywne

ramy byłoby jak orka motylem.

Postępuję więc jak inni nowocześni 

tłumacze i naśladowcy haiku i

staram się jedynie naszkicować 

obraz kilkoma ruchami pióra" - pisze

poeta. Wygląda to efektownie i 

ładnie, chociaż czasem nie 

pozostaje nic poza niewprawnym

naśladowaniem gestu...