Tchnienie piekła

     

    Słonie są cierpliwe, dopóki ich coś nie rozjuszy. 

   Hałas z budowy, która jest o kilkanaście metrów od moich okien, jest trudny do wytrzymania. Trwa codziennie (z wyjątkiem niedziel), przez kilkanaście godzin od szóstej rano, od ponad roku, a czasem jak dzisiaj, przez 24 godziny na dobę. Nawet w tej chwili pracuje tutaj maszyna-monstrum, która wgryza się w ziemię i co chwila z piskiem podjeżdżają betoniarki. W połączeniu z upałem, przed którym nie ma gdzie uciec, to może zabić nawet indyjskiego słonia- jogina a nie tylko kruchą ludzką istotę. Niestety z powodu chorby nie mogę na dłużej opuścić tego miejsca. 

   Trzy ogromne dźwigi trzymają się jeszcze, ale każdy z nich w razie przechyłu może zmiażdżyć budynki obok. Ludzie, przeważnie są to Ukraińcy, pracują w największy nawet upał i podczas burzy. Tak buduje się dziki kapitalizm. Obok jest park, ale jak w nim uciec przed hałasem i kurzem?Jeszcze niedawno były tam łabędzie. Pewnie są i teraz, ale już tam nie chodzę.

     Może już za pół roku, albo za rok, nowy budynek wypełnią kosmici z korporacji, z miłością wpatrzeni w ekrany, ukazujące przyrost zysków ze sprzedaży kawy...Przez rok burzyli stary,  który zapewne okazał się za mało okazały.  Gdzie w nim można było pomieścić tajemny dział strategii okołobiznesowej i dział wyzysku jawnego, nie mówiąc o ukrytym, nad którym mrowią się tysiące pochylonych postaci. Poza tym siedziba musi prezentować się godnie.  A niech przyleci jakiś Marsjanin - co on sobie pomyśli?