Wywoływanie ducha Czyngis-chana

        

     Mam wrażenie, że ludzie zapomnieli o historii, a 

bratobójcza wojna na Ukrainie im o niej przypomniała.  

Jeszcze nie tak dawno studenci przekonywali mnie, że 

broń, także nuklearną, produkuje się nie po to, aby 

kiedykolwiek jej użyć. 

       Niestety przypomnienie to, obok gestów solidarności z 

ofiarami wojny,  wyzwala często w ludziach najniższe stadne 

instynkty, upodlające duszę,  a towarzyszy temu pogarda 

dla myślenia, tonącego w zbiorowym amoku.  

Krytyczne myślenie zostało zastąpione myśleniem 

zideologizowanym, będącym projekcją lęku.   W Europie 

ma jakoby miejsce walka w obronie wartości naszej 

cywilizacji przed barbarzyństwem, które jej zagraża.  

(Myśl niby sama w sobie wzniosła, jednak zaprowadziła 

kiedyś Hitlera pod Stalingrad).  Stąd przyzwolenie na mord 

niewinnych ofiar, zamiast poszukiwania drogi do pokoju

i wyżywanie się w fantazjach o upokorzeniu Rosji i śmierci

Putina (umiejętnie podsycanych przez propagandę, głoszącą,

że ten powołuje do wojska dzieci).  Jakby ludzie, oszukiwani 

cynicznie przez polityków, dotąd nie wiedzieli, że żyją w

świecie zniewolenia, i że za frazesami o walce dobra ze złem 

ukrywają się często krwawe interesy.  Pani Albright, która 

wczoraj szczęśliwie zmarła, na pytanie o śmierć pół miliona 

dzieci w wyniku sankcji nałożonych na Irak, odpowiedziała, 

że warto było zapłacić taką cenę.