Tom i Nick na niepogodę 🍁

          Lubię bardzo obie te piosenki. Druga z nich

          nie ma egzystencjalnego charakteru. To

          zresztą tylko cover...Tom Waits znany jest z 

          czarnego humoru, ale tu jest on nieobecny.

          Cave przeżył bardzo tragiczną śmierć syna

          i starzeje się nieco mniej fortunnie

        niż Waits. Może też rockowcowi o to

        trudniej. Starzeje muzycznie rzecz

        jasna. Jego nagrania są nadal

        wychwalane, ale mnie ta ewolucja 

        jego muzycznego stylu (zresztą na

        długo przed jego osobistą tragedią)

        pozostawia raczej obojętnym. 

         Poczucie humoru bardzo pomaga 

         Tomowi. Można powiedzieć, że jak

         wino, im starszy jest, tym lepszy. 

         Nawet dość groteskowy wygląd 

         mu nie tylko nie przeszkadza, ale

         stanowi doskonałą okazję do żartów.

         Dobrze czuje się w mroku życia i

         jakiś krytyk muzyczny porównał 

         go nawet do Rembrandta 😉

             

             Z jego licznych mądrości życiowych 

         przypomnę tu dwie.

              "NIGDY NIE PROWADŹ SAMOCHODU

         KIEDY JESTEŚ MARTWY."

            

              "NIE UFAJ MĘŻCZYŹNIE W

         CZARNYM PROCHOWCU."

              

              Nieszczęsny Cave jest za to bardzo

         poważny. Przypomina trochę wyleniałego

         lwa...I chce się podobać kobietom,

         krytykom muzycznym, a nawet samemu 

         panu Bogu, kiedy mówi o swej

         bolesnej stracie. 

              Waits mimo melancholii, zgarbiony 

         i pokurczony, o wiele łatwiej godzi się

         z życiem i przemijaniem. Amerykański 

         koszmar już mu się drugi raz nie przyśni.