Rozmowa z Mistrzem. Opowieść chińska

       

     Człowiek czuje i myśli. Dlatego istnieje poezja i filozofia.  

I muzyka...

    - Tego wszystkiego mogłoby nie być - powiedział 

Czarodziej z Lu.  - Wstaję rano, robię coś przez cały dzień,

a potem śpię, czy trzeba czegoś więcej? Mam wszystko.   

Dzięki alchemii wewnętrznej zawsze mam na twarzy uśmiech.  

Czy żaba w kałuży potrzebuje poezji albo filozofii?  Patrzy na 

księżyc, ale widzi tylko poświatę a muzyką jest dla niej plusk 

wody, szum wiatru, albo padanie deszczu.  Codziennie zatapiam 

się w nieistnieniu.  Miałbym jeszcze kogoś kochać albo 

myśleć o śmierci?   Moja matka ciągle sprzątała, gotowała

i prasowała.  Ja przynajmniej tego nie muszę robić. 

Nie zastanawiam się nad tym, co mnie stworzyło, ani co 

będzie poza moim kresem.  -      

      -  Jednym słowem jesteś beztroski.  - 

      -  A po co ci to nazywać?  Lepiej powiedz, z czym do mnie

przychodzisz.  - 

      - Odkąd umarł mój mąż, a byłam wtedy jeszcze młoda, 

całe dnie spędzam na cmentarzu. Rozmawiam z nim, ale on

przestał do mnie mówić.  Siedzę tam czasem do zmroku, albo

i dłużej, a nie odzywa się.  Jutro będę musiała zarżnąć moją

gęś, bo dzieci są głodne. Ona się tego domyśla i przestała

gęgać.  Dzieci szczebioczą, ale nic nie rozumieją.  Ale moja

najstarsza córka, żeby nas utrzymać, sprzedaje swoje ciało. 

Ma na sobie napis "Jestem tania!"  Przypomina już senną

marę.  A druga córka szyje i prawie już oślepła. -

     - A zatem nie masz się czym martwić.  Spójrz na mnie!

Ja nie bujam w obłokach.  Ureguluj sen i dbaj o codzienne

wypróżnienie. Jedz czosnek i imbir, a będziesz zdrowa, jak

ja. I zrozum wreszcie - nie ma cierpienia! -

     - Niepokoją mnie duchy i demony. - 

     - A przyniosłaś dla mnie koguta?  -

     - Nie mamy go.  Jesteśmy biedne!  Nawet myszy się przy

nas nie pożywią.  A ja, jak widzisz, nie mam prawej ręki. - 

     - To jak mam ci pomóc?  I tak już wiele ci poradziłem. - 

     - Jesteś taki mądry i litościwy. Powiedz mi chociaż, czy 

mogę wskoczyć do studni?  Wtedy moja córka będzie mogła 

wrócić do domu. - 

     - Sama sobie stwarzasz problemy. Zrobisz, jak zechcesz, 

ale ona już nigdy nie wróci.  O każdej porze dnia i nocy 

będzie miała klienta.  A twoje dzieci i tak umrą z głodu. Żyłaś 

w luksusie!  Kto dzisiaj jest w stanie pozwolić sobie na gęś?  

A jak się nie ma ręki, to można pracować ustami...A teraz nie 

przeszkadzaj mi już, bo zbliża się pora mojej drzemki. -

     - Mój mąż był poetą.  Zawsze mówił, że nie można zostawiać

świata na pastwę losu. - 

    - To dlaczego umarł? - 

    - Miał wypadek, a nie miałyśmy na doktora. - 

    - Dzięki temu pożył jeszcze trochę, he, he...Gdyby codziennie

odkładał coś na czarną godzinę, zamiast fantazjować, to 

byłybyście teraz bogate.  Miałaś czelność przychodzić do mnie

bez koguta?  -  

    - Przecież nie masz żadnych potrzeb. - 

    Mędrzec odwrócił się od niej i poszedł uciąć sobie drzemkę,

ale przedtem zachwycił się widokiem rzeki i zachodu słońca.     

A kobieta podreptała do leśnej studni...