Poranne haiku w dzień pełen burz

                   
                Minąłem kurhan
                usypany przez mrówki
                komuś wielkiemu


               
                Te same kwiaty
                posadził ktoś w ogrodzie
                co zeszłej wiosny


               
                Tylko nieboszczyk
                uśmiecha się przez cały czas
                zerkając w niebo


       
                Przylgnął po deszczu

                spodem do szorstkiej ścieżki
                rogaty ślimak 


              
                Znikając w mroku
                cień nie traci fasonu
                już się nie potknie



               Dałem dziś słowo
               słowikowi że więcej
               już nie zaśpiewam