Pan zejdzie

    Jest w pół do piątej. Niebo za oknem jest ciemne,
niebiesko-siwe, z różowymi prześwitami, krzyczą
ochryple ptaki.  Wiatr porusza gałęziami i trochę
pada. W pokoju jest prawie widno, ale jedną część
okna przysłania żaluzja. Zewsząd ogarnia mnie jakiś
spokój. 
    Jest on przeciwieństwem niepokoju poprzedniego
dnia, spędzonego samotnie i w nadmiarze różnych
zajęć, trwających do późna w nocy, a właściwie do
teraz. 
    Udało mi się wyjść z przeziębienia, ale osłabiło   
to moje serce (słyszę je i czuję w tym miejscu lekki
ucisk). Okazało się też, że mam nadciśnienie
(którego wcześniej nigdy nie miałem).
    Za czwartą wizytą w punkcie napraw udało mi
się odebrać laptopa, którego klawiatura już po
naprawie nie działała i mogę teraz znowu swobodnie
pisać. Punkt miał być czynny od dziesiątej, więc
zjawiłem się bezpiecznie za 15 jedenasta. Ale okazało
się, że nikogo jeszcze nie ma. Zadzwoniłem. Jegomość
odebrał i powiedział:
    - O kurde, zaspałem, będę za piętnaście minut,
PAN POCZEKA! -
    Spodziewałem się go po pół godzinie, ale zjawił się
sporo później i zadzwonił przez domofon, jednak
okazało się, że wspólnika nie ma.
    - Muszę iść po klucz. PAN ZACZEKA! - 
    Myślałem, że poszedł po klucz do samochodu, ale
zostawił go w domu. W końcu zjawił się i powiedział.
    - PAN WEJDZIE. -
    Naprawił usterkę, przez którą po naprawie klawisze
nie działały, podśpiewując przy okazji "Jak przygoda
to tylko w Warszawie z panną taką jak ty" i kiedy
skończył już wystukiwać rytm uspokoił mnie mówiąc:
    - Usunąłem syf i powinno być dobrze. -    
    Otworzył mi drzwi i dodał uprzejmie:
    - PAN WYJDZIE. -
    Z jego zachowania zorientowałem się, że uważa
mnie za osobę starszą, z którą inaczej nie można się
komunikować. Nie chciałem mu mówić, że kiedy
piosenka ta była popularna, nie było mnie jeszcze na
tym świecie, bo pewnie bym go nie przekonał.
    Dzień wcześniej byłem w Łazienkach. Zamykają
niestety o ósmej, ale udało mi się wymknąć bocznym
wejściem o wiele później. Zatrudniają tu teraz dobrych
ogrodników i kompozycje kwiatowe bywają piękne.
Mam swe ulubione rejony, z dala od głównych alei,
w których przed wieczorem w pochmurny dzień budzi się
Wild life: drzewa i jeziorka ożywają, jest trochę wodnego
ptactwa. Robię tam sporo zdjęć, które powinny być
właściwie banalne, ale okazuje się, że nie zawsze są 
i że nawet w tej sztucznej, parkowej przestrzeni tak
wiele się czasami dzieje za sprawą światła, cienia,
deszczu i wiatru. 
     Byłem u znajomej fryzjerki, która poświęciła mi
mnóstwo czasu i przyjęła bez zapisów.  Pracuje podobno
od szóstej rano. Przede mną strzygł się młodzian (jak
się kiedyś mówiło), postawny brunet z fryzurą
przypominającą nieco Irokeza.  Był z nim problem,
bo obciął sobie włosy sam i trzeba było mu je wyrównać. 
     Uspokoił nas, że nie mamy się czego obawiać,
bowiem na pewno nie jest nosicielem, ponieważ
na początku listopada wrócił z Włoch, gdzie był na
nartach i zaraz zachorował, więc chyba się domyślamy,
że to była korona i że nabrał już odporności. Dlatego
nie nosi maski.
    - Na początku to się bałam - powiedziała fryzjerka
- Nawet swojej koleżanki nie chciałam ostrzyc, bo
jestem w grupie ryzyka. To było niegodziwe. A jak 
dzieci do mnie przychodziły, to byłam niezadowolona.
Ale teraz spokojnie. -
   Najbardziej ubawiła mnie dezynfekcja fotela, na
którym miałem usiąść przy pomocy jednego
psiknięcia. Dodatkowo pani pogłaskała jeszcze fotel. 
Ale w maseczce kobieta by się udusiła, więc jej nie
miała. 
    Podobno w Szwecji osobom po 60-tce podają
morfinę zamiast respiratora, żeby mogły spokojnie
zejść z tego świata. Od stu lat nie zmarło tam tylu
ludzi i pojawiły się nawet protesty przeciwko tej
polityce eutanazji, ale u nas gadają tylko:
    "Nie ma żadnego koronawirusa, to pic na wodę!
Szwedzi świetnie sobie radzą."
    To akurat nie jest prawdą. Dlatego Dania i
Norwegia otworzyły granice dla wszystkich, ale nie
wpuszczają Szwedów.
    Tak sobie gadaliśmy...A na końcu kobieta mówi:
    - Niech pan pojedzie nad morze.  Teraz już nie
trzeba będzie chodzić w maskach.  Ja lubię Jastarnię,
bo tam są sklepy, a ja lubię biegać po sklepach.    
No i można tam kupić doskonałe szprotki i się
tym napchać...-