Zapiski Myszy polnej: Milczenie Pani Ogawy

      Pani Ogawa nie odzywała się do 
nikogo od sześciu miesięcy. Wyjechała
na wakacje do pewnej miejscowości 
w Europie, ale niestety cały pobyt 
popsuło jej zakwaterowanie w pensjonacie. 
Kiedy dowiedziała się, że jej pokój ma
numer cztery, a to podobno przynosi
wielkie nieszczęście, prosiła o zamianę.
Jednak dyrektor nie wyraził na
to zgody, bo wszystkie inne były już
zajęte, albo zarezerwowane. Dlatego
Pani Ogawa postanowiła milczeć, a 
z obsługą porozumiewała się na migi. 
Nie zobaczyła nawet morza ani gór, 
bo cały miesiąc przesiedziała w pokoju
na walizkach i nawet w nocy nie paliła
światła. Nie tknęła też jedzenia. Z 
ekonomicznego punktu widzenia było 
to dla pensjonatu dosyć korzystne.
    Niewiele się zmieniło po jej powrocie
do Kioto. Ale klątwa w sposób nieubłagany 
spełniała się.
    Po pierwsze okazało się, że jej ukochane
rododendrony zwiędły. Po drugie, kot
mimo, że mieszkanie było pod opieką,
wytłukł wszystkie filiżanki do herbaty 
i rozsnuł po podłodze całą wełnę,
a opiekunka ukradła z kredensu srebrną 
łyżeczkę. Po trzecie, po rozmowie z sąsiadką
upewniła się, że jej mieszkanie było przez 
cały czas obserwowane, najprawdopodobniej
przez duchy lub demony. Chciała w tej
sprawie złożyć zażalenie, ale nie wiedziała
do kogo się z nim zwrócić...I niestety 
w mieszkaniu było mnóstwo martwych
owadów, których nikt nie uprzątnął. 
Wszystkie one nie żyły z wyjątkiem 
szerszenia, który, choć wyglądał na 
martwego, zapuścił jej żądło i Pani Ogawa
przeżyła wstrząs.  Zabrano ją do szpitala,
w którym zmarła i sama stała się widmem. 
     W tym stanie powróciła do domu 
i wyłożyła w pokojach trutkę na szczury. 
Pierwszą jej ofiarą był jej ulubieniec
Neko, a później niestety, także moje 
przyjaciółki - myszy domowe. Tylko jedna
o imieniu Kotomi zdołała się uratować
i zdała mi ze wszystkiego relację. 
     - Tak to jest! - powiedziała - Starość
i samotność robią swoje.  Człowiek 
dziwaczeje i robi czasem dziwne rzeczy. -    
     - Ale przecież mieli obowiązek wymienić
jej ten pokój. Choćby na trzynastkę - podobno
jednak stała wolna. Wcale się nie dziwię,
że gorzej się poczuła. Czwórka przecież
przynosi pecha. - 
     - E tam!  - odpowiedziała Mysz polna -
To jest kulturowo uwarunkowane. Innymi 
słowy do przesąd. Czy wiesz, że w Europie
to trzynastka uchodzi za pechową. - 
     - Trzynastka? - zdziwiłam się - A niby
dlaczego? - 
     - Nie będę ci tego tłumaczyła. Musisz
sama zadbać o swą edukację. - 
     - Na polu nie mam zbyt wielu książek,
ale każdy kamień i źdźbło trawy są dla
mnie jak biblioteka. -  
     - Tak się tylko mówi. -
     Nagle coś zakręciło się w powietrzu 
jak wir, łypnęło na nas oczami i głośno
zachichotało:
     - To ja, stara Ogawa tutaj straszę! 
Przysłuchuję się waszej rozmowie 
i przyznam, że razi mnie jej infantylizm. 
Myślicie, że wierzę w przesądy?  Ugryzł
mnie szerszeń i to wszystko. Jestem
osobą całkowicie racjonalną. - 
      - No nie wiem - nie zgodziła się
moja przyjaciółka. 
      - Kotomi!  Kto jak kto, ale ty nie
powinnaś mnie krytykować! Zawdzięczasz
mi życie. Kiedy mój słodki Neko urwał ci 
łapkę, skarciłam go i zakazałam dalszej 
zabawy tobą. Byłaś wtedy kotna, to 
znaczy spodziewałaś się mysiątek i 
wzięłam cię pod ochronę. -  
      - Pamiętam Pani - zapiszczała 
skruszona Kotomi. 
      - Nadal twierdzę, że czwórka przynosi
pecha. Przedstawcie mi naukowy dowód,
że tak nie jest!  Jest to tak samo oczywiste
jak to, że przewrotne kotki, a w istocie demony 
zmieniają się w piękne dziewczyny i wysysają 
krew naiwnych fagasów.  Są tak zaślepieni, że
nie zauważają nawet wystającego z tyłu
kociego ogona. A wystarczyłoby, gdyby 
przy łóżku umieścili miseczki z solą. To 
odstrasza wszystkie koty! - 
      Próbowałam jakoś załagodzić spór
powołując się na pogląd niejakiego Perlmana,
znanego ongiś filozofa, który twierdził, że 
dwie wypowiedzi niezgodne mogą być tak 
samo słuszne, ale Widmo ofuknęło mnie:
     - Masz mysi rozumek! - 
     
     A ja tak nie chciałam, żeby się martwiła. 
Czy warto mieć dobre serce?