Krótka romantyczna ramotka...

    Greta siedziała przy kołowrotku. 
Z jej piwnych oczu po bladej twarzy
ciekły łzy, które zastygały w lodowe
szpileczki. Wszystkie jej marzenia  
pozostały tam w surowym świecie 
zimy. Jakże bolesna potrafi być 
pustka samotności!  Jak straszna 
rozłąka!  
    Hrabia Hoffmaister obrzucił ją 
oschłym spojrzeniem i powiedział:
    - Ach ta miłość, siostrzyczko!  
Współczuję ci tej ułomności...Ale z czegoś 
trzeba przecież żyć!  A twój Adonis
był kompletnie spłukany...Gorzej nawet. 
Nie miał literalnie nic. - 
    - Nie rań mnie Alfredzie!  Jestem tylko
słabą kobietą. - 
    - Dobrze zrobił, że palnął sobie w łeb. 
To znaczy, że zachował jeszcze krztę 
honoru. - 
    - Krztuszę się twoim honorem! 
Jesteś po prostu bydlę! -  
    - Bydlę?  Ciekawie zauważone. Jurność
knura i siła byka, to moja moc. Ale 
ty jesteś mimoza...Złapał cię mydłek za 
rączkę, a może za coś innego i szalejesz.

     "Ach! Jęczy locha! On mnie chyba kocha?
      I głośno szlocha, miast pokazać focha!
      Ten impotencik, zaschnięty studencik..."

     - Przestań, kanalio! -
     - Nie zgadzam się z tobą, co do zasady. 
Kobieta powinna umieć połykać łzy. 
Ale ty wolisz rozczulać się nad sobą. To 
przez ciebie się zabił!  Nie znoszę taniego
sentymentalizmu. Przecież ty go w ogóle 
nie znałaś. Uroiłaś coś sobie...Na szczęście
ten dureń się nie zorientował, bo też coś
sobie uroił. -
     -  On nie żyje. I nigdy go już nie zobaczę. - 
     -  Będziesz jeszcze za to dziękować papie. 
Z nim znalazłabyś się pod mostem. 
Musiałabyś zacząć uprawiać nierząd, żeby
wykarmić pociechy. Zanudziłabyś się na
śmierć! - 
     -  Skąd w tobie tyle jadu? -
     -  W końcu jestem Hoffmaister, no nie? 
Ale ty nie możesz z siebie robić ścierki
do podłogi. Gdzie twoja duma?...A może
już zdążył to zrobić? -  
     -  Więcej się już do ciebie nie odezwę. - 
     Alfreda dziwnie to jakoś nie obchodziło.  
Wszystko, co powiedział, było tylko 
odegraniem jakiejś roli. Nawet mu się nie
chciało w nią wczuwać. W realnym świecie 
liczą się tylko fakty: uwiedzenie, ciąża, 
finanse, zazdrość, syfilis...Pistolet nie był 
nabity i Adonis, owszem, mierzył w siebie, 
tyle tylko, że broń nie wypaliła. To, co miał 
robić? Spakował dupę w troki i powędrował 
gdzieś przez zaspy. Może w jakiejś wsi lub w 
karczmie szczęście mu dopisze. A ta kura
płacze.  Opłakuje bohatera!  Powiedziałby 
jej jak jest, ale mu jej szkoda. Teraz to same
tylko Ofelie, Julie i Desdemony.   
     "Gdzie teraz jesteś, mój ukochany?" 
mówiła do siebie Greta, a kołowrotek wypadł 
jej z rąk i potoczył się na podłogę. 
     I tylko ja Mysz polna wiedziałam, że 
padła martwa...